Standaard gegevensstructuur
In de praktijk komen veel verschillende manieren voor waarop de structuur van objecten vastgelegd wordt. Deze standaard gegevensstructuur wordt ook wel een Object Type Library (OTL) genoemd. Een bekende OTL is die van Rijkswaterstaat, voor het vastleggen van infrastructurele objecten. Maar ook de NEN 2767-2 en de NEN 2767-4 zijn goede voorbeelden van standaardisatie van gegevensstructuren.
Elementenlijsten
De configuratie van een object wordt opgebouwd uit elementen. De lijst van elementen die bij een object horen wordt de Object Elementen Lijst (OEL) genoemd. De OEL elementen worden gekozen uit een lijst met standaard elementen, die de Standaard Elementen Lijst (SEL) wordt genoemd. Afhankelijk van de type objecten kunnen ook verschillende SEL’s in gebruik zijn. Het komt veel voor dat bij het samenstellen van de SEL de elementen worden overgenomen uit de classificatiemethode NLSfB. De elementen worden dan voorzien van een zes cijferige code die gestandaardiseerd is. De detaillering van de SEL wordt bepaald door het beheerdoel. Het is niet nodig om ieder onderdeel van een object tot op kleinste componentniveau te registreren, als op dat niveau geen beheertaken zijn. Als bijvoorbeeld het onderhoud aan een bepaalde installatie is uitbesteed, kan het voldoende zijn om die installatie als één element op te nemen. Is het onderhoud van het binnen schilderwerk geheel in eigen hand, dan kan daarvoor een indeling van elementen naar ruimte juist weer handig zijn.
